لم يبقى فى الروح مُتَّسَع

إحنا كويسين على فكرة .. مش مهم العياط لوش الصبح ولا الضحك بصوت عالى .. عالى قوى .. علشان يغطى على اللى جوه وعلى الكلام .. عشان يغطى على اللى مش عايزينه يطلع .. مش مهم النِفس اللى مش موجودة لأى حاجة .. ولا النَفَس اللى بقى أقصر من السنافر .. ولا مهم الوجع ولا الصداع .. مش مهم الدم اللى مبقاش يهزنا ..ولا حِمل الكتاف اللى بيزيد كل ثانية .. ولا مهم طعم الدموع المالحة بحر .. ولا حتى إننا بننسى ولا الذكريات اللى إتحجرت جوه دماغنا .. مش مهم الخوف من الرد على حد بيسالنا "كيفك" .. ولا الهروب اللى بقى وقود الصحيان كل يوم الصبح .. مش مهم الكلام اللى ورا الكلام ولا الطاقة المستهلكة فى ترجمته  والطاقة الأكبر بالتصبير .. مش مهم كل ده إحنا برضه كويسين ..بس يمكن نبقى أحسن لو شيلنا ايدينا من على زرار الباك سبيس بعد ما نكتب كل الكلام اللى عايزين نقوله .. كان حشانا فِضى وساب مكان لتفكير فى كلام أجمل  .. وكنا عرفنا نتنفس .. يمكن نبقى أحسن لو زرعنا جوه ورد, وأخدنا شوكه ودبيناه فى قلب الخوف من البوح .. الأحسن وأحسن لو بطلّنا كسوف من الدُعى علشان مابنعملش حاجة تستحق إجابته .. أو بطلّنا لبس الاسود او حضنا بعض أطول ..أو يجوز الربت أقوى والكتاف ساعة العياط .. أكيد فى حلول كتير .. بس إحنا ... هو إحنا اللى مش فاضيين.